شناسایی و مدیریت آسیب‌های فرهنگی و اجتماعی شهر تهران

مقدمه و هدف پژوهش: آسیب‌های فرهنگی و اجتماعی می‌توانند یک جامعه را به طور کلی نابود سازند، از طرف دیگر در هر جامعه‌ای مجموعه‌ای از این گونه آسیب‌ها وجود دارند. پس وظیفه هر شهروندی این است که در کاهش و یا نابودی این گونه آسیب‌ها همت گمارد. علاوه بر شهروندان، سازمان‌ها نیز وطیفه جدی در مدیریت این آسیب‌ها دارند. هدف ما در این تحقیق در ابتدا شناسایی آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی و سپس بررسی نحوه مدیریت آنها می‌باشد. به این منظور با توجه به ادبیات پژوهش، آسیب‌های اجتماعی به سه زیر شاخه فردی، خانوادگی و محیطی و هم‌چنین آسیب‌های فرهنگی به سه زیرشاخه گسیختگی فرهنگی، بی‌اعتمادی و از‌خود‌بیگانگی تقسیم شدند و پرسشنامه مناسب با این متغیرها نیز طراحی گردید. روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش منطقه 10 شهرداری تهران با جمعیتی بالغ بر 302852 نفر می‌باشد که با روش کوکران حجم نمونه برابر با 384 نفر محاسبه گردید و هم‌چنین روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تک‌‌مرحله‌ای انتخاب شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان دادند که آسیب‌های فردی بدون نقش ولی آسیب‌های خانوادگی و محیطی دارای نقش ویژه‌ای در آسیب‌های اجتماعی هستند. نتیجه‌گیری: گسیختگی فرهنگی، بی‌اعتمادی و از‌خود‌بیگانگی هر سه دارای نقش پررنگی در آسیب‌های فرهنگی هستند. در آخر به منظور مدیریت آسیب‌ها پیشنهاداتی ارائه شد.